dinsdag 16 december 2008
zaterdag 13 december 2008
Decemberwind
De dagen in het park met mijn hoofd in haar schoot.
Een periode waarin de zon mijn vriend was..onze vriend.
Decemberwind snijdt mij in mijn gezicht en fluistert tegelijkertijd in mijn oor dat het goed komt.
Haar hart dooit, ze smelt.
Ik mis de warme augustuswind.
Mijn hoofd in haar schoot...
maandag 8 december 2008
I like...Lykke Li
dinsdag 25 november 2008
zondag 23 november 2008
Wake up and smell the coffee.
Te beginnen met de drank der goden.
´Vorig jaar kondigden de Amerikaanse koffiegigant Starbucks en Douwe Egberts aan tientallen fillialen te zullen openen en de strijd aan te gaan met de Coffee Company om de Amsterdamse koffiemarkt´, schrijft het Nieuw Amsterdams Peil. Een ongerieflijk gevoel bekruipt me en laat mijn medium Latte Hazelnut een tikkeltje anders smaken dan normaal, het idee dat grote bedrijven, met miljoenenbudgetten en allesomvattende marketingplannen een strijd voeren om onwetende mensen als ik beangstigd me zelfs een beetje. De koffiehandel is nooit echte zuivere koffie geweest overigens is anno 2008 elk product onlosmakelijk verbonden aan een slimme marketingstrategie. Met deze gedachte onderdruk ik mijn geweten en terwijl ik in de rij sta te wachten op mijn bestelling, valt mijn oog op de aanbieding van de dag.
zaterdag 22 november 2008
Goodbye Wayfarer
dinsdag 18 november 2008
Propr
Singer/songwriter Ben Harper en acteur David Arquette hebben samen een kledinglijn opgezet genaamd 'Propr'. De collectie is opgebouwd uit organische materialen en is nu alleen te koop in New York en Los Angeles. Ik ben een grote fan van Ben, maar een collectie geïnspireerd op zijn look, daar sta ik niet zo op te wachten. Ben weet een grote variëteit in zijn nummers te brengen. Moeiteloos combineert hij rock, folk, country en reggae. Helaas weet hij dezelfde gave ook toe te passen op zijn kledingstijl. Surfshort, cowboyhoed en flanel shirt met daaronder een stierenvechterspantalon. Leuk voor een avondje in het zuiden des lands, zo rond maart.
zondag 16 november 2008
MGMT
Hippiemeisjes, skate-meisjes, punkmeisjes, meisjes met ruitjesjurkjes, meisjes met bloemetjesjurkjes, meisjes met balletpakjes aan, meisjes met vlechtjes in hun haar, meisjes met nineties vintage leggings aan, meisjes met papa mee, moeders met dochters mee, meisjes met glittertjes in de vorm van vlindertjes in hun gezicht, meisjes met vriendjes die ook meisje willen. Lieve meisjes, stoute meisjes, duwende meisjes, gillende meisjes. Ze zijn hier in grote getale voor het concert van MGMT in de Melkweg.
Een zware, krachtige trio genaamd ‘A place to bury strangers’ met invloeden als ‘The Jesus and Mary Chain’ weet het publiek goed voor te verwarmen. Eens in de zoveel tijd weet een artiest uit het voorprogramma de hoofdact te overtreffen. In een ver verleden overkwam dit Robert Trower toen hij de nietszeggende band Thin Lizzy een kans gaf, een recent voorbeeld is Pearl Jam met The Red Hot Chili Peppers en vandaag zit de band uit New York er niet heel ver naast.
MGMT, een afkorting van The Management, de oprichters Andrew van Wyngarden en Ben Goldwasser stuurden elkaar in de beginperiode van de band in 2002 mails afsluitend met The Management. De twee jonge talenten studeren in 2005 af en brengen op een door fans opgericht platenlabel een EP uit met daarop mijn favoriet ‘Video’. Na een tour die hierop volgt besluiten ze om te stoppen, totdat ze worden opgemerkt door niemand minder dan Rick Rubin. Hij neemt ze op in de Sony/Columbia stal, waar het album Oracular Spectacular wordt geproduceerd. Met teksten als ‘I went to Paris to shoot some heroin and fuck with the stars’ weet de band zich goed te balanceren tussen enerzijds een lief popbandje en anderzijds een ware Indie-band oftewel een afkeer van commerciële muziek en een voorliefde voor het experiment. Na twee uur naar de psychedelische klanken en zoetgevooisde gitaarsolo’s geluisterd te hebben krijg ik jeuk in mijn ‘Electric Eel’. Het publiek echter lijkt er geen genoeg van te krijgen. Meisjes houden elkaar de hand vast, glitters worden van boven op de menigte gestrooid, liefdesbriefjes worden het podium op gegooid. Een heel klein moment waande ik mij in een wereld zonder oorlog, hongersnood of kredietcrisis, totdat ik abrupt werd gewekt door de regen en schreeuwende Engelsen op het Leidseplein.
woensdag 12 november 2008
Al lang niet meer, die jazzmeneer..
maandag 10 november 2008
Fixies
Less is more...Haal alle overbodige luxe als versnellingen, voor- en achterlicht van je fiets af. Een frame met enkel een stuur, zadel en wielen om het gewicht te minimaliseren en de snelheid te maximaliseren. Gevaarlijk? Fixed gear, Fixies, Single speed..enkele benamingen behorend bij een subcultuur die veel voorkomt in steden als San Francisco en Los Angeles. Tijdens mijn bezoek aan de Lower East Side in New York vielen de felgekleurde, gecustomized fixed bikes me al op. In groepen van 10 a 15 waaghalzen flitsen ze geruisloos voorbij...
Elk exemplaar is uniek en door de bezitter opgebouwd uit exclusieve onderdelen.
donderdag 6 november 2008
Come,Come, Comme des Garcons
Na Viktor&Rolf, Karl Lagerfeld en Stella Mc Cartney is het nu de beurt aan Comme des Garcons om een collectie voor H&M te ontwerpen. Anders dan de naam doet vermoeden is het een Japans merk met aan het roer Rei Kawakubo. Een overwegend zwarte collectie met typische elementen: romantiek, asymmetrie en uniseks. Vanaf 13 november!
Change!
In 2007 was ik in New York.
Op Wall-street verlieten mannen in pak haastig de immens grote kantoorgebouwen, waardoor het binnen een mum van tijd stil was op straat. Heel onwerkelijk.
Hier vandaan liep ik naar het World Trade Center.
Een aantal jaar geleden stond hier het kloppend, economisch hart van Manhattan.
Nu stond er een enorme bouwput, omringd door hekken, waar bouwmachines een fundament neerzetten voor iets dat groter en beter moet zijn dan wat hier eerst heeft gestaan. Ik keek omhoog en zag de Amerikaanse vlag wapperen.
Vanmorgen zag ik dezelfde vlag op tv.
Hoe kwetsbaar het land toen was in mijn ogen.
Zo sterk is het nu.
zaterdag 25 oktober 2008
Terry Richardson
De man aan de rechterkant van de foto kennen we allemaal, zijn gezicht etaleert de beeldbuis
vrijdag 24 oktober 2008
TV on the Radio
Ok..Ik geef het toe. Bij het concert van Bloc Party was ik zwaar onder de indruk van een donkere man die indie-rock/post punk beter weet te brengen dan menig getalenteerde blanke Engelsman. Ik bedoel; eerlijk gezegd was mijn eerste indruk van deze band, voordat er een noot uitkwam, hetzelfde als jaren geleden, toen ik Vanilla Ice voor het eerst zag op tv. Anno 2008 is mijn laatste restje vooroordeel uit de weg geruimd door een band uit Brooklyn. Dear Science is de naam van het album van ' Tv on the radio' dat bol staat van de experimentele rock/electro/jazz/punk. De bebaarde gitarist Kyp Malone ziet eruit alsof hij zichzelf de laatste eeuw in een grot verborgen heeft gehouden voor de mensheid, om nu met o.a. Tunde Adebimpe (zanger) en Jaleel Bunton (drums) de wereld te veroveren... te beginnen met Amsterdam 03-12-2008 in De Melkweg..